1920-1921 жылдары – ВЛКСМ мүшесі. 1921-1924 жылдары тасымалдау төтенше комиссияның құпия-жедел бөлімінің іс-жүргізушісі және Ленинград қаласындағы Варшавалық темір жол күш қызметі БК(б)П парткомының техникалық хатшысы қызметін атқарды. 1924 жылдың желтоқсан айынан бастап 1926 жылғы наурыз айына дейін – Москва-Нарвт үгіт-насихат бөлімінің хатшысы, кейін облыстық білім беру бөлімінің сауатсыздықты жою жөніндегі инструктор болды. 1926 жылдың наурызынан бастап – Фрунзе қаласында облыстық білім беру бөлімінің бақылаушысы болды. 1927 жылдың қаңтарынан бастап «Жирторгсырье» тресінің басқарушысы, 1928 жылдың қаңтарынан бастап – БКП (б) облыстық комитеті істерін басқарушысы, 1930 жылдың қаңтарынан – Фрунзе қаласында БКП (б) қалалық комитетінің әйелдер бөлімінің меңгерушісі болды. 1930 жылдың тамыз айынан бастап Ташкент қаласындағы БК(б)П ОК Орта-Азиялық бюросының әйелдер бөлімінің хатшысы, 1931 жылдың қыркүйек айынана бастап майдегерлік-кәсіпшілік кооперациясының партия ұйымының хатшысы, 1932 жылдың желтоқсанынан бастап Куйбышев қаласындағы Фрунзелік БК(б)П ОК ұйымдастыру бөлімінің меңгерушісі қызметін атқарды. 1934 жылғы тамыз айынан Куйбышев индустриялық институтынын студенті болды. Күйеуі Владимир Петрович Шубриков НКВД органдары тұқынға алғаннан кейін 1937 жылдың 15 тамызында партия қатарынан шығарылды. Ирина Николаевна 1937 жылы 3 қыркүйекте тұтқындалды (мәлімет баласы Константин Владимирович Шубриковтың естелігінен алынды).
Шубрикова Ирина Николаевна 1938 жылдың 7 маусымында НКВД-ның арнайы қаулысымен «Отанын сатқандардың отбасы мүшесі» ретінде 8 жылға сотталды. 1938 жылдың 14 тамызында Новосибирскі қаласындағы түрмеден Ақмола лагеріне әкелінген. 1945 жылдың 3 қыркүйегінде бостандылған (мәлімет Астана қаласы мен Ақмола облысы бойынша заңсыз қуғын-сүргін құрбандарының қауымдастығы мен «Мемориал» Халықаралық қоғамы 2003 жылы Мәскеу қаласының «Звенья» баспасынан шыққан «Узницы АЛЖИРа» кітабынан алынған).
1938 жылы қыркүйек айынан бастап, Ақмола бөлімшесінің еңбекпен-түзеу лагерінде агроном болды. Лагерде жер қыртысының коррозиясы тақырыбы бойынша туралы ғылыми жұмыспен айналысқан. Лагерден бостандыққа шыққаннан кейін, Малиновка ауылында тұрды. 1953 жылдың маусым айынан 1957 жыдың қазанына дейін «Ақмола» совхозында жұмыс істеді. «Ақмолинск» совхозында жұмыс істеп жүрген кезінде 1957 жылы «Тың және тыңайған жерлерді игергені үшін», «Еңбектегі ерлігі үшін» медальдарымен және КСРО ауылшаруашылық министрлігінің «Құрмет» грамотасымен марапатталды. Ауылдық кеңестің депутаты болды. 1957 жылдың 29 шілдесінде Кеңестер Одағының Коммунистік партиясының ОК шешімімен партия қатарына қайта алынды. 1984 жылы Малиновка ауылында (қазіргі Ақмол ауылы) қайтыс болды (мәлімет ұлы Константин Владимирович Шубриковтың естелігінен алынды).
Күйеуі Владимир Петрович Шубриков 1905 жылы Орджоникидзе қаласында туған, ұлты – орыс. 1917 жылдан бастап ұсталғанға дейін Батыс-Сібір өлкелік комитетінің БК (б) П екінші хатшысы қызметін атқарды.
В.П. Шубриков Куйбышев өлкелік комитеті БК(б)П бірінші хатшысы қызметін атқарып жүргенде 1937 жылдың 9 тамызында «оңшылдардың диверсантты-лаңкестік басшылығына және диверсантты және лаңкестік жұмыстарды жүргізгенге қатысы бар» деген жазықсыз жаламен тұтқындалып, 1937 жылдың 29 қазанында КСРО Жоғарғы Соттың Әскери Коллегиясының шешімімен РКФСР ҚК 58-8-ІІ бабымен ең жоғарғы жаза – ату жазасына кесілді.
Ол 1937 жылдың 30 қазанында Мәскеу қаласында атылды. Жерленген жері белгісіз. В.П. Шубриков КСРО Жоғарғы Соттың Әскери коллегиясының № 4н-010182/56 үкімімен 1956 жылдың 11 шілдесінде ақталды.
